پروين اعتصامي | سلمان هراتي| سهراب سپهري| احمدشاملو| فروغ فرخزاد| نيمايوشيج
هنگامي كه گريه مي دهد ساز
هنگام که گریه می دهد ساز این دود سرشت ابر بر پشت هنگام که نیل چشم دریا لز خشم به روی میزند مشت زان دیر سفر که رفت از من غمزه زن و عشوه ساز داده دارم به بهانه های مانوس تصویری از او بر گشاده لیکن چه گریستن چه طوفان؟ خاموشی شبی است هر جه تنهاست مردی در راه میزند نی و آواش فسرده بر می اید تنهای دگر منم که چشمم طوفان سرشک می گشاید هنگام که گریه می دهد ساز این دود سرشت ابر بر پشت هتگام که نیل چشم دریا از خشم به روی می زند مشت
| منوي اصلي |
صفحه نخست |
| ارتباط با ما |
| نقشه سايت |
| درباره ما |
| شاعران |
| پروين اعتصامي |
| سلمان هراتي |
| سهراب سپهري |
| احمد شاملو |
| فروغ فرخزاد |
| نيما يوشيج |